‘पाणी हे जीवन आहे.’ पाण्याशिवाय सृष्टीतील एकही जीव जगू शकत नाही. पाण्याशिवाय शेती नाही की उद्योगधंदे नाहीत. पाणी नाही तर अस्तित्व नाही. पण, तरीही ‘पाणी’ या विषयाबद्दल अजूनही म्हणावी तितकी जागृती झालेली दिसत नाही. पृथ्वीवर आज सात अब्ज पेक्षा जास्त लोक राहतात. पुढील तीन दशकांत त्यात आणखी दोन अब्ज लोकांची भर पडणार असून जगाची एकूण लोकसंख्या नऊ अब्ज होईल, असे संकेत अभ्यासकांनी दिले आहेत.

२०५० पर्यंत पाण्याच्या जागतिक मागणीत ५५ टक्क्यांनी वाढ होणार आहे. अशा परिस्थितीत जगभरातील जलस्रोतांच्या वापरासंदर्भातील धोरणात बदल केला नाही तर २०३० पर्यंत पाण्याच्या एकूण गरजेच्या केवळ ६० टक्केच पाणी शिल्लक राहील, असा गंभीर इशारा संयुक्त राष्ट्रसंघाच्या पाहणी अहवालात देण्यात आला आहे. मागणी आणि पुरवठा यात योग्य समतोल राखण्याची गरज आहे. ‘वार्षिक जागतिक पाणी विकास अहवालानुसार’ पाण्याची मागणी आणि पुरवठा याबाबत जगाला संघर्ष करावा लागणार आहे.

जगातील प्रत्येक देशाने त्यांच्या धोरणात सकारात्मक बदल घडवून आणले तरच भविष्यात पाण्याच्या पुरेशा उपलब्धतेची शाश्वती आहे. अशाश्वत विकासाच्या वाटेवरील मार्गक्रमण आणि विविध देशांतील सरकारचे धोरणात्मक अपयश यामुळे जलस्रोतांची गुणवत्ता व उपलब्धतेवर नकारात्मक परिणाम झाला आहे.